یکی رفت یکی موند یکی پنهون شد آسون
یکی بست کوله بارش یکی فدا شد آسون
یکی موند و یکی موند یکی بست کوله بارش
یکی رفت و رها کرد همه دار و ندارش
شب تا دندون مسلح دنیا بود پشت و پناهش
ایرونی بود دست خالی غیرتش تنها سلاحش
صف کشیدن روبروی تیر و ترکش های دشمن
نذاشتن که بگیره یک وجب از خاک میهن
یه جلد قرآن جیبی یه انگشتر بی انگشت
الهی که بمیره اونکه برادرم کشت

توی خط مقدمجوون و پیر فرطوت
نذاشتن که علم شه دوباره اسم طاغوت
تو رگبار گلوله سپر شد سینه هاشون
چه مادرا نشستند به داغ بچه هاشون
تصور کن تو خاکریزی و شب فتح المبینه
آدم اینجا میتونه خدا رو هم ببینه
جانمازای پر از خون پیرهنای پاره پاره
یکی غلطیده تو خون و دست نداره پا نداره
یه جلد قرآن جیبی یه انگشتر بی انگشت
الهی که بمیره اونکه برادرم کشت