شوق دیدارت بهانه ی دل؛ مهر تو دارم به خانه ی‌ دل
ای که از نسل اولیایی خوش به حال زائران حرم

هرکه شد مهمان به خوان کرم در دلش نوری آشنای
برکت ملکِ ری فخر ایران؛ اسوه‌ ی علم و تقوا و ایمان
بر دل عاشقان کن نگاهی؛ تا که مانده نفس مانده آهی

ری شد از نورت بهشت ولا؛ بر گل رویت نوشته خدا
بنده ی پاک وعبدالعظیمی هم کریمی و ابن الکریمی
ای فروغ آفتاب ولا؛ از مزارت بوی کرببلا
میوزد هر طرف چون نسیمی خوشتر از گلشن و هر شمیمی